Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich 1994
| |||
Data | 20 marca 1994 | ||
---|---|---|---|
Gospodarz | Planica | ||
Dyscyplina | skoki narciarskie | ||
Mężczyźni | |||
konkurs indywidualny na skoczni K-185 | Jaroslav Sakala | ||
Klasyfikacja medalowa | |||
Zwycięzca | Czechy |
13. Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich – zawody w lotach narciarskich, które odbyły się 20 marca 1994 roku na mamuciej skoczni Velikanka w Planicy.
Według początkowych planów mistrzostwa miały odbyć się między 17 a 20 marca 1994[1], a konkurs główny miał zostać rozegrany 19 i 20 marca[2]. Ostatecznie dwie serie zostały odwołane i do ogólnej klasyfikacji mistrzostw świata wzięto pod uwagę tylko dwie serie konkursowe, które odbyły się 20 marca[3].
Za osiągnięte miejsca w MŚ 1994 zostały przyznane medale. Ponadto zawodnicy otrzymali punkty do klasyfikacji Pucharu Świata[4] i Pucharu Świata w lotach[2].
Po raz czwarty mistrzostwa świata w lotach narciarskich rozegrano w Planicy. Wcześniej miało to miejsce w 1972, 1979 i 1985 roku[1].
Wyniki
Zwycięzcą Mistrzostw Świata w Lotach Narciarskich 1994 został Jaroslav Sakala, który o 21,5 punktu wyprzedził drugiego w klasyfikacji – Espena Bredesena oraz o 26,6 punktu trzeciego – Roberta Cecona. Poniższa tabela przedstawia wyniki zawodów po przeprowadzeniu dwóch serii konkursowych. Trzecia i czwarta seria nie odbyły się[5][3].
W 1986 r. FIS, chcąc ograniczyć długość lotów - w swoim przekonaniu z uwagi na bezpieczeństwo skoczków - podjęło decyzję, że jeśli skoczek uzyska więcej niż 191 m (tyle wynosił nieoficjalny rekord świata, który w 1985 r. pobił Matti Nykänen, a wyrównał w 1986 r. Andreas Felder), otrzyma punktację taką tylko, jak za skok o długości 191 m, zaś dalsze rekordy nie będą notowane. Ofiarą tego niesprawiedliwego przepisu stał się podczas mistrzostw Roberto Cecon, który jako jedyny przekroczył 191 m - w drugim skoku uzyskał 199 m. Odjęcie mu punktów za owe dodatkowe 8 m długości skoku sprawiło, że zamiast drugiego miejsca zajął trzecie. Zawodnicy gremialnie nie zaakceptowali tego rozstrzygnięcia, a Espen Bredesen publicznie oddał Roberto Ceconowi srebrny medal, otrzymując od niego w zamian brązowy. Zaraz po mistrzostwach ograniczenie, nazywane regułą 191 m, zniesiono[6][7][8].
Pozycja | Skoczek | Kraj | Skok 1 | Skok 2 | Wynik punktowy |
---|---|---|---|---|---|
1 | Jaroslav Sakala | Czechy | 189 | 185 | 351,3 |
2 | Espen Bredesen | Norwegia | 178 | 182 | 329,8 |
3 | Roberto Cecon | Włochy | 160 | 199 | 324,7 |
4 | Christof Duffner | Niemcy | 159 | 148 | 266,4 |
5 | Lasse Ottesen | Norwegia | 177 | 129 | 263,2 |
6 | Stefan Zünd | Szwajcaria | 150 | 140 | 252,5 |
7 | Toni Nieminen | Finlandia | 139 | 156 | 248,0 |
8 | Kurt Børset | Norwegia | 122 | 167 | 245,3 |
9 | Jani Soininen | Finlandia | 138 | 149 | 239,4 |
10 | Hansjörg Jäkle | Niemcy | 129 | 153 | 237,4 |
11 | Takanobu Okabe | Japonia | 198 | 95 | 235,2 |
12 | Janne Ahonen | Finlandia | 120 | 159 | 228,8 |
13 | Andreas Goldberger | Austria | 141 | 128 | 221,3 |
14 | Janne Väätäinen | Finlandia | 126 | 146 | 216,9 |
15 | Sylvain Freiholz | Szwajcaria | 123 | 139 | 213,4 |
16 | Werner Haim | Austria | 119 | 132 | 203,9 |
17 | Ivo Pertile | Włochy | 137 | 124 | 201,2 |
18 | Ted Langlois | Stany Zjednoczone | 128 | 125 | 195,6 |
19 | Noriaki Kasai | Japonia | 153 | 109 | 177,9 |
20 | Tomáš Goder | Czechy | 120 | 117 | 177,4 |
20 | Nicolas Jean-Prost | Francja | 131 | 106 | 177,4 |
22 | Jin’ya Nishikata | Japonia | 168 | 95 | 170,6 |
23 | Sepp Zehnder | Szwajcaria | 118 | 110 | 170,2 |
24 | Werner Rathmayr | Austria | 114 | 115 | 168,3 |
25 | Bruno Reuteler | Szwajcaria | 108 | 116 | 162,8 |
26 | Gerd Siegmund | Niemcy | 115 | 113 | 161,1 |
27 | Matjaž Zupan | Słowenia | 108 | 116 | 156,3 |
27 | Jakub Sucháček | Czechy | 109 | 115 | 156,3 |
29 | Didier Mollard | Francja | 112 | 106 | 147,1 |
30 | Matjaž Kladnik | Słowenia | 114 | 101 | 144,0 |
31 | Naoki Yasuzaki | Japonia | 102 | 110 | 139,4 |
32 | Hiroya Saitō | Japonia | 103 | 108 | 137,7 |
33 | Andreas Beck | Austria | 95 | 117 | 136,4 |
34 | Samo Gostiša | Słowenia | 112 | 96 | 131,1 |
35 | John Lockyer | Kanada | 103 | 100 | 128,6 |
36 | Jérôme Gay | Francja | 101 | 101 | 122,4 |
37 | Vladimír Roško | Słowacja | 98 | 102 | 120,5 |
38 | Rastislav Leško | Słowacja | 99 | 99 | 115,1 |
39 | Kachaber Cakadze | Gruzja | 88 | 94 | 99,4 |
40 | Jure Žagar | Słowenia | 83 | 100 | 95,6 |
41 | Johan Rasmussen | Szwecja | 124 | 80 | 94,8 |
42 | Roar Ljøkelsøy | Norwegia | 94 | 77 | 76,7 |
43 | Jeremy Blackburn | Kanada | 85 | – | 39,0 |
Przypisy
- ↑ a b Planica 1934-2011: All international competitions, all podium winners and competitors with the longest ski jumps and flights. osc-planica.si. [dostęp 2011-12-05]. (ang.).
- ↑ a b 03.19-03.20. Planica. skijumping.pl. [dostęp 2011-11-05]. (pol.).
- ↑ a b Mistrzostwa Świata w lotach 1994: 20.03.1994 – Planica (Słowenia) K-185. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-12-05]. (pol.).
- ↑ Skoki Narciarskie Polska – Wyniki PŚ 1993/1994. skijumping.pl. [dostęp 2011-12-04]. (pol.).
- ↑ FIS-Ski – resultats: Planica (SLO), 20.03.1994, FIS Ski-Flying World Championships. fis-ski.com. [dostęp 2011-12-05]. (ang.).
- ↑ Skoki narciarskie. Nazywano go Eddiem Edwardsem - historia Espena Bredesena [online], Skijumping.pl, 2024 [dostęp 2024-05-01] (pol.).
- ↑ Telewizja PolskaT.P. S.A Telewizja PolskaT.P., Nie da się dalej niż 191 metrów. Wielki absurd MŚ w lotach [online], sport.tvp.pl, 8 grudnia 2020 [dostęp 2024-05-01] (pol.).
- ↑ Skoki narciarskie. Historia Mistrzostw Świata w Lotach [online], www.skijumping.pl [dostęp 2024-05-01] .
Bibliografia
- Adam Kwieciński: Planica SLO 1994.03.20 MSL/PS/PS Lot. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2014-04-12]. (pol.).
- p
- d
- e