|
Data i miejsce urodzenia | 27 czerwca 1998 Oslo |
Klub | Rælingen SK |
Debiut w PŚ | 5 grudnia 2015 w Lillehammer (32. miejsce) |
Pierwsze punkty w PŚ | 28 stycznia 2018 w Zakopanem (8. miejsce) |
Pierwsze podium w PŚ | 15 grudnia 2019 w Klingenthal (3. miejsce) |
Pierwsze zwycięstwo w PŚ | 1 stycznia 2020 w Garmisch-Partenkirchen |
Rekord życiowy | 245,5 m na Letalnicy w Planicy (27 marca 2022)[1] |
Dorobek medalowy |
|
Inne nagrody |
|
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Marius Lindvik (ur. 27 czerwca 1998 w Oslo[2]) – norweski skoczek narciarski, reprezentant klubu Rælingen SK. Indywidualny mistrz olimpijski z 2022 ze skoczni dużej. Indywidualny mistrz świata w lotach narciarskich i brązowy medalista w drużynie z 2022. Srebrny medalista Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023 w drużynie męskiej. Mistrz świata juniorów z 2018, drużynowy złoty medalista z 2018 w konkursie mieszanym, a także srebrny z 2016 i brązowy z 2018 w drużynie męskiej. Indywidualny srebrny i drużynowy brązowy medalista Zimowych Igrzysk Olimpijskich Młodzieży 2016. Drużynowy srebrny medalista Igrzysk Europejskich 2023. Trzeci zawodnik klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2021/2022. Zwycięzca Pucharu Kontynentalnego 2017/2018, trzeci zawodnik klasyfikacji generalnej w sezonie 2018/2019.
Przebieg kariery
Lata 2014–2017
W grudniu 2014 zadebiutował w FIS Cup, w konkursach rozgrywanych w Notodden zajmując kolejno 12. i 10. miejsce. Wystąpił w zawodach skoków narciarskich na Zimowym Olimpijskim Festiwalu Młodzieży Europy 2015, gdzie indywidualnie zajął 18. miejsce, natomiast drużynowo piątą lokatę[3].
Jego pierwsze starty w Pucharze Kontynentalnym miały miejsce w sezonie 2015/2016. We wrześniu 2015, w ramach letniej części cyklu zdobył pierwsze punkty, zajmując 11. miejsce. W zawodach Pucharu Świata debiutował 5 grudnia 2015 roku w Lillehammer, zajmując 32. miejsce w pierwszym konkursie indywidualnym. 16 lutego 2016 zdobył srebrny medal w konkursie indywidualnym skoków narciarskich na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich Młodzieży 2016[4], a także brązowy w sztafecie mieszanej[5]. 24 lutego zajął 2. pozycję w drużynowym konkursie mężczyzn na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2016. Indywidualnie zajął 15. miejsce[4].
W sezonie 2016/2017 w Pucharze Kontynentalnym najwyżej klasyfikowany był na 4. pozycji. Wystąpił na Mistrzostwach Świata Juniorów 2017, zajmując 16. miejsce indywidualnie oraz 4. i 12. w zawodach drużynowych[6].
Lata 2017–2019
W sezonie 2017/2018 Pucharu Kontynentalnego 11 razy stawał na podium, wygrywając 4 konkursy[7]. Zwyciężył w klasyfikacji generalnej tego cyklu[8]. 28 stycznia 2018 zdobył pierwsze punkty Pucharu Świata: po pierwszej serii konkursu w Zakopanem znajdował się na 2. pozycji, a ostatecznie zawody ukończył na 8. miejscu. W trakcie sezonu jeszcze trzykrotnie zdobywał punkty cyklu. W rywalizacji skoczków narciarskich na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2018 odniósł zwycięstwo w konkursie indywidualnym, a na podium stanął także w zmaganiach drużynowych – w rywalizacji mężczyzn zdobył brązowy medal, a wśród mikstów złoty[7].
W 2018 zadebiutował w Letnim Grand Prix, trzykrotnie zajmując miejsca w drugiej dziesiątce. W sezonie 2018/2019 Pucharu Kontynentalnego sześciokrotnie zwyciężył i dwa razy zajął 3. miejsce[9]. W klasyfikacji generalnej cykl zakończył na 3. pozycji[8]. W Pucharze Świata najwyżej klasyfikowany był na 13. miejscu: w zawodach w Engelbergu oraz w rozgrywanym w ramach Raw Air 2019 konkursie w Lillehammer[9].
Sezon 2019/2020
Zajął 2. miejsce w kończących Letnie Grand Prix 2019 zawodach w Klingenthal, w dwóch innych również znalazł się w pierwszej dziesiątce[10]. W drugim konkursie sezonu 2019/2020 Pucharu Świata, rozgrywanym w Ruce, początkowo miał być sklasyfikowany na 2. pozycji, został jednak zdyskwalifikowany za nieregulaminowy kombinezon[11]. Ostatecznie po raz pierwszy stanął na podium indywidualnych zawodów cyklu 15 grudnia 2019 w Klingenthal, gdzie zajął 3. lokatę. W dalszej części sezonu regularnie zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce. 1 stycznia 2020 w Garmisch-Partenkirchen odniósł pierwsze w karierze zwycięstwo w cyklu. W ramach 68. Turnieju Czterech Skoczni zwyciężył również 3 dni później w Innsbrucku, a także był 3. w Bischofshofen oraz 10. w Oberstdorfie[10]. W całym turnieju zajął 2. pozycję, przegrywając jedynie z Dawidem Kubackim[12].
W kolejnych zawodach Pucharu Świata rozgrywanych w styczniu 2020 najwyżej klasyfikowany był na 6. miejscu, w Zakopanem. W lutym na podium cyklu stanął raz, zajmując 2. miejsce w Willingen. W marcu najwyżej znalazł się na 4. miejscu, w pierwszym konkursie w Lillehammer[10], a Raw Air 2020 ukończył na 3. pozycji. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2019/2020 znalazł się ostatecznie na 7. miejscu z 906 punktami[12].
Sezon 2020/2021
W ramach sezonu 2020/2021 Pucharu Świata po raz pierwszy na podium stanął 6 grudnia 2020 w drugim konkursie w Niżnym Tagile, gdzie zajął 3. miejsce[13]. Był początkowo zgłoszony do startu na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020, został jednak wycofany z tych zawodów[14]. W ramach 69. Turnieju Czterech Skoczni zajął 3. pozycję w Oberstdorfie i 2. w Bischofshofen[13]. W pozostałych konkursach nie wystąpił przez ból zęba, w związku z którym był hospitalizowany[15].
17 stycznia 2021 zwyciężył w konkursie Pucharu Świata w Zakopanem, a 13 lutego na tej samej skoczni zajął 3. miejsce. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021. Indywidualnie był 14. na skoczni normalnej i 6. na dużej, a w drużynie męskiej zajął 6. pozycję[13]. Sezon Pucharu Świata zakończył na 10. lokacie w klasyfikacji generalnej z 612 punktami[12].
Sezon 2021/2022
Cztery konkursy Letniego Grand Prix 2021 ukończył w pierwszej dziesiątce, w tym dwa na podium – był 2. i 3. we wrześniowych zawodach we Szczuczyńsku[16].
W grudniu 2021 trzykrotnie stawał na podium indywidualnych zawodów Pucharu Świata – zajął 2. miejsce w Wiśle, a także 3. w drugim konkursie w Klingenthal oraz drugim konkursie w Engelbergu. Zawody 70. Turnieju Czterech Skoczni ukończył na 4., 4., 2. i 10. pozycji[16] i w całym turnieju zajął 2. miejsce[12]. Po jego zakończeniu zwyciężył w konkursie Pucharu Świata w Bischofshofen. W styczniu 2022 na podium cyklu stawał również w Zakopanem, gdzie zwyciężył, a także w Willingen, gdzie zajął 3. i 1. lokatę. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022, na których zdobył złoty medal w konkursie indywidualnym na skoczni dużej. Na skoczni normalnej był 7., w drużynie mieszanej 8., a w zespole męskim zajął 4. miejsce[16].
W ramach Raw Air 2022 zwyciężył w pierwszym konkursie w Oslo. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022. Zdobył na nich złoty medal w konkursie indywidualnym, a także brązowy w drużynowym, w którym wystąpił wraz z Johannem André Forfangiem, Danielem-André Tande i Halvorem Egnerem Granerudem. Na zakończenie sezonu 2021/2022 Pucharu Świata wygrał konkurs w Planicy[16]. Znalazł się na 3. pozycji w klasyfikacji generalnej cyklu z 1231 punktami[12].
Sezon 2022/2023
W Pucharze Świata 2022/2023 raz stanął na podium zawodów indywidualnych, zajmując 3. miejsce w drugim konkursie sezonu, rozgrywanym 6 listopada 2022 w Wiśle. Najczęściej w zawodach cyklu zajmował pozycje w drugiej dziesiątce[17]. W klasyfikacji generalnej sezon zakończył na 20. pozycji z 393 punktami[12].
Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023. Indywidualnie zajął 22. miejsce na skoczni normalnej i 19. na dużej, a w drużynie męskiej, startując wraz z Johannem André Forfangiem, Kristofferem Eriksenem Sundalem i Halvorem Egnerem Granerudem, zdobył srebrny medal[17].
Indywidualnie
Drużynowo
Starty M. Lindvika na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
7. | 6 lutego | 2022 | Zhangjiakou | Snow Ruyi | K-95 | HS-106 | indywid. | 96,5 m | 102,5 m | 260,7 pkt | 14,3 pkt | Ryōyū Kobayashi |
8. | 7 lutego | 2022 | Zhangjiakou | Snow Ruyi | K-95 | HS-106 | druż. miesz.[b] | 102,5 m | 100,5 m | 707,9 pkt (253,9 pkt) | 293,6 pkt | Słowenia |
1. | 12 lutego | 2022 | Zhangjiakou | Snow Ruyi | K-125 | HS-140 | indywid. | 140,5 m | 140,0 m | 296,1 pkt | – |
4. | 14 lutego | 2022 | Zhangjiakou | Snow Ruyi | K-125 | HS-140 | druż.[c] | 121,0 m | 126,5 m | 922,1 pkt (215,9 pkt) | 20,6 pkt | Austria |
Indywidualnie
Drużynowo
Starty M. Lindvika na mistrzostwach świata – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
14. | 27 lutego | 2021 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-95 | HS-106 | indywid. | 102,0 m | 94,5 m | 248,5 pkt | 20,3 pkt | Piotr Żyła |
6. | 5 marca | 2021 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | indywid. | 126,5 m | 131,5 m | 257,2 pkt | 19,3 pkt | Stefan Kraft |
6. | 6 marca | 2021 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | druż.[d] | 117,0 m | 133,0 m | 974,1 pkt (239,2 pkt) | 72,5 pkt | Niemcy |
22. | 25 lutego | 2023 | Planica | Srednja skakalnica | K-95 | HS-102 | indywid. | 97,0 m | 93,0 m | 233,5 pkt | 28,3 pkt | Piotr Żyła |
19. | 3 marca | 2023 | Planica | Bloudkova velikanka | K-125 | HS-138 | indywid. | 128,0 m | 129,5 m | 249,7 pkt | 37,8 pkt | Timi Zajc |
2. | 4 marca | 2023 | Planica | Bloudkova velikanka | K-125 | HS-138 | druż.[e] | 125,5 m | 131,5 m | 1166,0 pkt (288,4 pkt) | 12,9 pkt | Słowenia |
Indywidualnie
Drużynowo
Starty M. Lindvika na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Skok 3 | Skok 4 | Nota | Strata | Zwycięzca |
1. | 11–12 marca | 2022 | Vikersund | Vikersundbakken | K-200 | HS-240 | indywid. | 232,5 m | 226,5 m | 230,0 m | 224,5 m | 854,2 pkt | – |
3. | 13 marca | 2022 | Vikersund | Vikersundbakken | K-200 | HS-240 | druż.[f] | 221,5 m | 228,0 m | 1559,6 pkt (425,7 pkt) | 151,9 pkt | Słowenia |
13. | 26–27 stycznia | 2024 | Tauplitz | Kulm | K-200 | HS-235 | indywid. | 201,5 m | 206,0 m | 210,5 m | –[h] | 585,2 pkt | 62,2 pkt | Stefan Kraft |
4. | 28 stycznia | 2024 | Tauplitz | Kulm | K-200 | HS-235 | druż.[g] | 230,0 m | 182,0 m | 1502,9 pkt (367,9 pkt) | 112,5 pkt | Słowenia |
Indywidualnie
Drużynowo
Starty M. Lindvika na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
15. | 23 lutego | 2016 | Râșnov | Trambulina Valea Cărbunării | K-90 | HS-100 | indywid. | 90,0 m | 88,0 m | 218,4 pkt | 30,2 pkt | David Siegel |
4. | 24 lutego | 2016 | Râșnov | Trambulina Valea Cărbunării | K-90 | HS-100 | druż. miesz.[j] | 89,5 m | 93,0 m | 828,2 pkt (213,0 pkt) | 54,6 pkt | Słowenia |
2. | 24 lutego | 2016 | Râșnov | Trambulina Valea Cărbunării | K-90 | HS-100 | druż.[i] | 87,0 m | 90,5 m | 838,4 pkt (207,9 pkt) | 28,3 pkt | Niemcy |
16. | 1 lutego | 2017 | Park City | Utah Olympic Park | K-90 | HS-100 | indywid. | 94,0 m | 88,0 m | 238,5 pkt | 24,7 pkt | Viktor Polášek |
12. | 3 lutego | 2017 | Park City | Utah Olympic Park | K-90 | HS-100 | druż.[k] | 95,0 m | – | 336,0 pkt (121,8 pkt) | 596,3 pkt | Słowenia |
4. | 5 lutego | 2017 | Park City | Utah Olympic Park | K-90 | HS-100 | druż. miesz.[l] | 94,0 m | 91,5 m | 837,2 pkt (232,1 pkt) | 88,1 pkt | Słowenia |
1. | 1 lutego | 2018 | Kandersteg | Nordic Arena | K-95 | HS-106 | indywid. | 108,5 m | 101,0 m | 291,4 pkt | – |
3. | 3 lutego | 2018 | Kandersteg | Nordic Arena | K-95 | HS-106 | druż.[m] | 104,0 m | 104,5 m | 1037,0 pkt (287,0 pkt) | 31,5 pkt | Niemcy |
1. | 4 lutego | 2018 | Kandersteg | Nordic Arena | K-95 | HS-106 | druż. miesz.[n] | 103,0 m | 106,5 m | 869,3 pkt (248,5 pkt) | – |
Indywidualnie
Drużynowo
Starty M. Lindvika na igrzyskach olimpijskich młodzieży – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
2. | 16 lutego | 2016 | Lillehammer | Lysgårdsbakken | K-90 | HS-100 | indywid. | 98,5 m | 94,0 m | 251,0 pkt | 11,8 pkt | Bor Pavlovčič |
6. | 18 lutego | 2016 | Lillehammer | Lysgårdsbakken | K-90 | HS-100 | druż. miesz.[o] | 97,0 m | 95,5 m | 609,9 pkt (241,5 pkt) | 99,6 pkt | Słowenia |
2. | 19 lutego | 2016 | Lillehammer | Lysgårdsbakken | K-90 | HS-100 | sztaf. miesz.[p] | 101,0 m | 337,8 pkt (130,9 pkt) | +21,1 s | Rosja |
Indywidualnie
Drużynowo
Starty M. Lindvika na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowo
Indywidualnie
Drużynowo
Starty M. Lindvika na igrzyskach europejskich – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
5. | 29 czerwca | 2023 | Zakopane | Średnia Krokiew | K-95 | HS-105 | indywid. | 100,0 m | 101,5 m | 254,7 pkt | 15,6 pkt | Daniel Tschofenig |
2. | 29 czerwca | 2023 | Zakopane | Średnia Krokiew | K-95 | HS-105 | druż. miesz.[s] | 92,5 m | 94,5 m | 876,7 pkt (217,6 pkt) | 62,6 pkt | Austria |
5. | 1 lipca | 2023 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-125 | HS-140 | indywid. | 134,5 m | 133,0 m | 263,9 pkt | 15,2 pkt | Dawid Kubacki |
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie
Lp. | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Przypisy |
1. | 1 stycznia | 2020 | Garmisch-Partenkirchen | Große Olympiaschanze | K-125 | HS-142 | 143,5 m | 136,0 m | 289,8 pkt | * TCS 2019/2020 |
2. | 4 stycznia | 2020 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | HS-130 | 133,0 m | 120,5 m | 253,3 pkt | * TCS 2019/2020 |
3. | 17 stycznia | 2021 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-125 | HS-140 | 135,0 m | 145,5 m | 296,5 pkt | – |
4. | 8 stycznia | 2022 | Bischofshofen | im. Paula Ausserleitnera | K-125 | HS-142 | 133,5 m | 139,0 m | 291,7 pkt | – |
5. | 16 stycznia | 2022 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-125 | HS-140 | 135,0 m | 139,5 m | 294,6 pkt | – |
6. | 30 stycznia | 2022 | Willingen | Mühlenkopfschanze | K-130 | HS-147 | 140,0 m | 144,5 m | 243,8 pkt | – |
7. | 5 marca | 2022 | Oslo | Holmenkollbakken | K-120 | HS-134 | 129,0 m | 131,0 m | 270,4 pkt | * RA 2022 |
8. | 27 marca | 2022 | Planica | Letalnica | K-200 | HS-240 | 241,5 m | 245,5 m | 455,1 pkt | * Loty 2021/2022 |
Miejsca na podium
Sezon PŚ | 1. miejsce | 2. miejsce | 3. miejsce | Razem |
2015/2016 | – | – | – | – |
2016/2017 | – | – | – | – |
2017/2018 | – | – | – | – |
2018/2019 | – | – | – | – |
2019/2020 | 2 | 1 | 2 | 5 |
2020/2021 | 1 | 1 | 3 | 5 |
2021/2022 | 5 | 2 | 3 | 10 |
2022/2023 | – | – | 1 | 1 |
2023/2024 | – | 1 | 1 | 2 |
Suma | 8 | 5 | 10 | 23 |
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie
Lp. | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
1. | 15 grudnia | 2019 | Klingenthal | Vogtland Arena | K-125 | HS-140 | 131,0 m | 134,5 m | 269,5 pkt | 3. | 7,5 pkt | Ryōyū Kobayashi |
2. | 1 stycznia | 2020 | Garmisch-Partenkirchen | Große Olympiaschanze | K-125 | HS-142 | 143,5 m | 136,0 m | 289,8 pkt | 1. | – |
3. | 4 stycznia | 2020 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | HS-130 | 133,0 m | 120,5 m | 253,3 pkt | 1. | – |
4. | 6 stycznia | 2020 | Bischofshofen | im. Paula Ausserleitnera | K-125 | HS-142 | 139,0 m | 137,0 m | 289,4 pkt | 3. | 11,5 pkt | Dawid Kubacki |
5. | 8 lutego | 2020 | Willingen | Mühlenkopfschanze | K-130 | HS-145 | 140,0 m | 143,0 m | 262,4 pkt | 2. | 4,0 pkt | Stephan Leyhe |
6. | 6 grudnia | 2020 | Niżny Tagił | Aist | K-120 | HS-134 | 131,5 m | 127,0 m | 240,6 pkt | 3. | 0,9 pkt | Halvor Egner Granerud |
7. | 29 grudnia | 2020 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | 126,5 m | 135,5 m | 285,2 pkt | 3. | 5,9 pkt | Karl Geiger |
8. | 6 stycznia | 2021 | Bischofshofen | im. Paula Ausserleitnera | K-125 | HS-142 | 137,0 m | 140,5 m | 280,4 pkt | 2. | 20,3 pkt | Kamil Stoch |
9. | 17 stycznia | 2021 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-125 | HS-140 | 135,0 m | 145,5 m | 296,5 pkt | 1. | – |
10. | 13 lutego | 2021 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-125 | HS-140 | 133,0 m | 141,5 m | 267,8 pkt | 3. | 1,1 pkt | Ryōyū Kobayashi |
11. | 5 grudnia | 2021 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | 122,0 m | 124,0 m | 255,2 pkt | 2. | 6,7 pkt | Jan Hörl |
12. | 12 grudnia | 2021 | Klingenthal | Vogtland Arena | K-125 | HS-140 | 126,0 m | 141,0 m | 256,6 pkt | 3. | 6,2 pkt | Ryōyū Kobayashi |
13. | 19 grudnia | 2021 | Engelberg | Gross-Titlis-Schanze | K-125 | HS-140 | 133,0 m | 138,5 m | 293,5 pkt | 3. | 12,5 pkt | Ryōyū Kobayashi |
14. | 5 stycznia | 2022 | Bischofshofen | im. Paula Ausserleitnera | K-125 | HS-142 | 137,5 m | 135,5 m | 286,6 pkt | 2. | 4,7 pkt | Ryōyū Kobayashi |
15. | 8 stycznia | 2022 | Bischofshofen | im. Paula Ausserleitnera | K-125 | HS-142 | 133,5 m | 139,0 m | 291,7 pkt | 1. | – |
16. | 16 stycznia | 2022 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-125 | HS-140 | 135,0 m | 139,5 m | 294,6 pkt | 1. | – |
17. | 29 stycznia | 2022 | Willingen | Mühlenkopfschanze | K-130 | HS-147 | 137,0 m | – | 107,0 pkt | 3. | 8,6 pkt | Ryōyū Kobayashi |
18. | 30 stycznia | 2022 | Willingen | Mühlenkopfschanze | K-130 | HS-147 | 140,0 m | 144,5 m | 243,8 pkt | 1. | – |
19. | 5 marca | 2022 | Oslo | Holmenkollbakken | K-120 | HS-134 | 129,0 m | 131,0 m | 270,4 pkt | 1. | – |
20. | 27 marca | 2022 | Planica | Letalnica | K-200 | HS-240 | 241,5 m | 245,5 m | 455,1 pkt | 1. | – |
21. | 6 listopada | 2022 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | 131,0 m | 133,5 m | 277,0 pkt | 3. | 10,0 pkt | Dawid Kubacki |
22. | 16 grudnia | 2023 | Engelberg | Gross-Titlis-Schanze | K-125 | HS-140 | 138,0 m | 135,5 m | 315,1 pkt | 2. | 1,7 pkt | Pius Paschke |
23. | 10 lutego | 2024 | Lake Placid | MacKenzie Intervale | K-115 | HS-128 | 121,5 m | 133,0 m | 277,8 pkt | 3. | 1,1 pkt | Lovro Kos |
Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata
stan po zakończeniu sezonu 2023/2024
Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata
stan po zakończeniu sezonu 2023/2024
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Sezon | Miejsce |
2018 | 51. |
2019 | 34. |
2021 | 35. |
2022 | 2. |
2024 | 11. |
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie
Lp. | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
1. | 5 października | 2019 | Klingenthal | Vogtland Arena | K-125 | HS-140 | 148,0 m | –[h] | 136,6 pkt | 2. | 1,0 pkt | Anže Lanišek |
2. | 5 września | 2021 | Szczuczyńsk | Burabaj | K-90 | HS-99 | 97,0 m | 89,0 m | 249,2 pkt | 2. | 9,4 pkt | Halvor Egner Granerud |
3. | 5 września | 2021 | Szczuczyńsk | Burabaj | K-90 | HS-99 | 95,0 m | 87,0 m | 211,8 pkt | 3.[t] | 9,6 pkt | Halvor Egner Granerud |
Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP
stan po zakończeniu LGP 2023
Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP
stan po zakończeniu LGP 2023
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
Lp. | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota |
1. | 6 stycznia | 2018 | Titisee-Neustadt | Hochfirstschanze | K-125 | HS-142 | 138,5 m | 136,0 m | 263,5 pkt |
2. | 10 lutego | 2018 | Iron Mountain | Pine Mountain Jump | K-120 | HS-133 | 137,0 m | 135,5 m | 291,5 pkt |
3. | 24 lutego | 2018 | Klingenthal | Vogtland Arena | K-125 | HS-140 | 146,0 m | 133,0 m | 271,5 pkt |
4. | 25 lutego | 2018 | Klingenthal | Vogtland Arena | K-125 | HS-140 | 140,0 m | 141,0 m | 282,6 pkt |
5. | 8 grudnia | 2018 | Lillehammer | Lysgårdsbakken | K-123 | HS-140 | 129,5 m | 131,0 m | 256,9 pkt |
6. | 9 grudnia | 2018 | Lillehammer | Lysgårdsbakken | K-123 | HS-140 | 137,0 m | 140,0 m | 280,2 pkt |
7. | 10 lutego | 2019 | Iron Mountain | Pine Mountain Jump | K-120 | HS-133 | 124,5 m | 133,5 m | 271,6 pkt |
8. | 24 lutego | 2019 | Brotterode | Inselbergschanze | K-105 | HS-117 | 116,0 m | 115,0 m | 278,2 pkt |
9. | 2 marca | 2019 | Rena | Renabakkene | K-124 | HS-139 | 140,5 m | 133,0 m | 268,3 pkt |
10. | 3 marca | 2019 | Rena | Renabakkene | K-124 | HS-139 | 124,0 m | 128,5 m | 222,8 pkt |
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
Lp. | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
1. | 9 grudnia | 2017 | Whistler | Whistler Olympic Park | K-95 | HS-104 | 97,0 m | 100,5 m | 264,0 pkt | 3. | 3,7 pkt | Tomasz Pilch |
2. | 28 grudnia | 2017 | Engelberg | Gross-Titlis-Schanze | K-125 | HS-140 | 137,5 m | 127,5 m | 268,9 pkt | 3. | 7,4 pkt | Ulrich Wohlgenannt |
3. | 6 stycznia | 2018 | Titisee-Neustadt | Hochfirstschanze | K-125 | HS-142 | 138,5 m | 136,0 m | 263,5 pkt | 1. | – |
4. | 7 stycznia | 2018 | Titisee-Neustadt | Hochfirstschanze | K-125 | HS-142 | 136,0 m | 135,5 m | 275,1 pkt | 2. | 1,9 pkt | David Siegel |
5. | 20 stycznia | 2018 | Erzurum | Kiremitliktepe | K-125 | HS-140 | 133,5 m | 140,5 m | 257,2 pkt | 3. | 11,4 pkt | David Siegel |
6. | 20 stycznia | 2018 | Erzurum | Kiremitliktepe | K-125 | HS-140 | 136,0 m | 135,0 m | 282,9 pkt | 2. | 5,3 pkt | Anže Lanišek |
7. | 10 lutego | 2018 | Iron Mountain | Pine Mountain Jump | K-120 | HS-133 | 137,0 m | 135,5 m | 291,5 pkt | 1. | – |
8. | 11 lutego | 2018 | Iron Mountain | Pine Mountain Jump | K-120 | HS-133 | 144,0 m | 139,5 m | 255,6 pkt | 3. | 8,2 pkt | Halvor Egner Granerud |
9. | 24 lutego | 2018 | Klingenthal | Vogtland Arena | K-125 | HS-140 | 146,0 m | 133,0 m | 271,5 pkt | 1. | – |
10. | 25 lutego | 2018 | Klingenthal | Vogtland Arena | K-125 | HS-140 | 140,0 m | 141,0 m | 282,6 pkt | 1. | – |
11. | 4 marca | 2018 | Rena | Renabakkene | K-124 | HS-139 | 139,0 m | 135,0 m | 291,0 pkt | 2. | 6,0 pkt | Manuel Poppinger |
12. | 8 grudnia | 2018 | Lillehammer | Lysgårdsbakken | K-123 | HS-140 | 129,5 m | 131,0 m | 256,9 pkt | 1. | – |
13. | 9 grudnia | 2018 | Lillehammer | Lysgårdsbakken | K-123 | HS-140 | 137,0 m | 140,0 m | 280,2 pkt | 1. | – |
14. | 6 stycznia | 2019 | Klingenthal | Vogtland Arena | K-125 | HS-140 | 129,5 m | 130,0 m | 218,9 pkt | 3.[u] | 14,9 pkt | Tilen Bartol |
15. | 6 stycznia | 2019 | Klingenthal | Vogtland Arena | K-125 | HS-140 | 131,0 m | – | 116,5 pkt | 3. | 2,2 pkt | Moritz Baer |
16. | 10 lutego | 2019 | Iron Mountain | Pine Mountain Jump | K-120 | HS-133 | 124,5 m | 133,5 m | 271,6 pkt | 1. | – |
17. | 24 lutego | 2019 | Brotterode | Inselbergschanze | K-105 | HS-117 | 116,0 m | 115,0 m | 278,2 pkt | 1. | – |
18. | 2 marca | 2019 | Rena | Renabakkene | K-124 | HS-139 | 140,5 m | 133,0 m | 268,3 pkt | 1. | – |
19. | 3 marca | 2019 | Rena | Renabakkene | K-124 | HS-139 | 124,0 m | 128,5 m | 222,8 pkt | 1. | – |
stan po zakończeniu sezonu 2022/2023
Miejsca w klasyfikacji generalnej
stan po zakończeniu LPK 2023
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu
stan po zakończeniu sezonu 2022/2023
Uwagi
- ↑ Drużyna składa się z jednej biegaczki i biegacza narciarskiego, skoczkini i skoczka narciarskiego, a także kombinatora norweskiego. Zawody składają się z trzech skoków (skoczkini, skoczek, kombinator norweski) na skoczni HS100 i biegu sztafetowego 3×3,3 km s. dowolnym (biegaczka, biegacz narciarski oraz kombinator norweski).
- ↑ a b Skład zespołu: Anna Odine Strøm, Robert Johansson, Silje Opseth i Marius Lindvik
- ↑ a b Skład zespołu: Halvor Egner Granerud, Daniel-André Tande, Robert Johansson i Marius Lindvik
- ↑ a b Skład zespołu: Marius Lindvik, Daniel-André Tande, Johann André Forfang i Robert Johansson
- ↑ a b Skład zespołu: Johann André Forfang, Kristoffer Eriksen Sundal, Marius Lindvik i Halvor Egner Granerud
- ↑ a b Skład zespołu: Johann André Forfang, Daniel-André Tande, Halvor Egner Granerud i Marius Lindvik
- ↑ a b Skład zespołu: Robin Pedersen, Daniel-André Tande, Marius Lindvik i Johann André Forfang
- ↑ a b Seria konkursowa została odwołana.
- ↑ a b Skład zespołu: Marius Lindvik, Are Sumstad, Robin Pedersen i Halvor Egner Granerud
- ↑ a b Skład zespołu: Anna Odine Strøm, Halvor Egner Granerud, Silje Opseth i Marius Lindvik
- ↑ a b Skład zespołu: Fredrik Villumstad, Erik Johannessen, Jesper Ødegaard i Marius Lindvik
- ↑ a b Skład zespołu: Silje Opseth, Marius Lindvik, Anna Odine Strøm i Fredrik Villumstad
- ↑ a b Skład zespołu: Fredrik Villumstad, Jesper Ødegaard, Thomas Aasen Markeng, Marius Lindvik
- ↑ a b Skład zespołu: Silje Opseth, Fredrik Villumstad, Anna Odine Strøm i Marius Lindvik
- ↑ a b Skład zespołu: Anna Odine Strøm, Einar Lurås Oftebro i Marius Lindvik
- ↑ a b Skład zespołu: Anna Odine Strøm, Marius Lindvik, Einar Lurås Oftebro, Martine Engebretsen i Vebjørn Hegdal
- ↑ a b Skład zespołu: Anders Ladehaug, Marius Lindvik, Sverre Aas Myhr i Jesper Ødegaard
- ↑ a b Gospodarzem Igrzysk Europejskich 2023 był Kraków, jednak konkursy skoków narciarskich rozegrano w Zakopanem.
- ↑ a b Skład zespołu: Anna Odine Strøm, Robert Johansson, Eirin Maria Kvandal i Marius Lindvik
- ↑ Ex aequo z Daniłem Sadriejewem
- ↑ Ex aequo z Piusem Paschke
Przypisy
- ↑ Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2024-02-28].
- ↑ Wisla (POL) Men's HS134 Extended start list. fis-ski.com. [dostęp 2020-11-21]. (ang.).
- ↑ LINDVIK Marius – Athlete Information; Season 2015. fis-ski.com. [dostęp 2021-09-29]. (ang.).
- ↑ a b LINDVIK Marius – Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.).
- ↑ Youth Olympic Winter Games Lillehammer (NOR). fis-ski.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.).
- ↑ LINDVIK Marius – Athlete Information; Season 2017. fis-ski.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.).
- ↑ a b LINDVIK Marius – Athlete Information; Season 2018. fis-ski.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.).
- ↑ a b LINDVIK Marius – Athlete Information; Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.).
- ↑ a b LINDVIK Marius – Athlete Information; Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2019-12-23]. (ang.).
- ↑ a b c LINDVIK Marius – Athlete Information; Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2020-07-23]. (ang.).
- ↑ Adam Bucholz: PŚ w Ruce: Tande znów najlepszy, dyskwalifikacje Norwegów i Słoweńców. skijumping.pl, 2019-11-30. [dostęp 2019-12-23].
- ↑ a b c d e f LINDVIK Marius – Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-08-23]. (ang.).
- ↑ a b c LINDVIK Marius – Athlete Information; Season 2021. fis-ski.com. [dostęp 2021-10-05]. (ang.).
- ↑ Dominik Formela: Loty w Planicy bez Lindvika. skijumping.pl, 2020-12-10. [dostęp 2021-10-05].
- ↑ Dominika Wierzba: Marius Lindvik opuścił klinikę w Innsbrucku. skijumping.pl, 2021-01-03. [dostęp 2021-10-05].
- ↑ a b c d LINDVIK Marius – Athlete Information; Season 2022. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-22]. (ang.).
- ↑ a b LINDVIK Marius – Athlete Information; Season 2023. fis-ski.com. [dostęp 2023-08-23]. (ang.).
Bibliografia
- LINDVIK Marius – Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2024-02-28]. (ang.).
- LINDVIK Marius 1998.07.27 NOR. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-02-28].
|
Skocznia normalna | |
---|
Skocznia duża | |
---|
Skocznia duża – drużynowo | |
---|
|
Skocznia normalna | |
---|
|
Skocznia normalna | |
---|
Złoty medal | |
---|
Srebrny medal | |
---|
Brązowy medal | |
---|
Złoty medal | |
---|
Srebrny medal | |
---|
Brązowy medal | |
---|
Złoty medal | |
---|
Srebrny medal | |
---|
Brązowy medal | |
---|
Złoty medal | |
---|
Srebrny medal | |
---|
Brązowy medal | |
---|
Zwycięzcy edycji zimowych | |
---|
Zwycięzcy edycji letnich | |
---|
Indywidualnie | |
---|
Skocznia normalna indywidualnie | |
---|
Skocznia duża indywidualnie | |
---|
Drużynowo | - 1987: Oslo (Johnsen, Nilsen, Hansson, Opaas)
- 1988: Sør-Trøndelag (R. A. Berg, Pedersen, H. Stjernen, Eidhammer)
- 1989: Sør-Trøndelag (Pedersen, Johansen, Trøen, Eidhammer)
- 1990: Buskerud (Meløe, Sørensen, Gruben, Fidjestøl)
- 1991: Oslo (Eirik Bredesen, Johnsen, Johanssen, Espen Bredesen)
- 1992: Akershus (Espen Bredesen, Ø. Berg, Olijnyk, Ottesen)
- 1993: Akershus (Espen Bredesen, Ø. Berg, Ottesen, Müller)
- 1994: Hedmark (Rustad, Mathisen, Solhaug, Kvarstad)
- 1995: Sør-Trøndelag (Myrbakken, Ljøkelsøy, Børset, Vorvik)
- 1996: Buskerud (Bråthen, Håre, Holseter, Halvorsen)
- 1997: Sør-Trøndelag (Ljøkelsøy, Lie, Tuff, Vorvik)
- 1998: Sør-Trøndelag (Vorvik, Lie, Børset, Ljøkelsøy)
- 1999: Sør-Trøndelag (Ljøkelsøy, Meyer, Lie, Ingebrigtsen)
- 2000: Sør-Trøndelag (Ljøkelsøy, Solem, Lie, Ingebrigtsen)
- 2001: Sør-Trøndelag (Ingebrigtsen, Solem, Lie, Ljøkelsøy)
- 2002: Akershus (Evensen, Næss, Stensrud, Romøren)/Buskerud (Andersen, E. Enger, O. C. Enger, Pettersen)
- 2003: Sør-Trøndelag (Lie, P. Tande, Meyer, Solem)
- 2004: Sør-Trøndelag (Solem, Rostad, Ingebrigtsen, Ljøkelsøy)
- 2005: Akershus (Vilberg, Solheim, Hilde, Romøren)
- 2006: Buskerud (Lobben, Egeberg, Jacobsen, Pettersen)
- 2007: Akershus (Stensrud, Sorsell, Romøren, Hilde)
- 2008: Akershus (Stensrud, Sorsell, Romøren, Hilde)
- 2009: Akershus (Romøren, Sorsell, Vilberg, Hilde)
- 2010: Akershus (Swensen, Velta, Hilde, Romøren)
- 2011: Akershus (Sorsell, Halvorsen, Velta, Hilde)
- 2012: Oppland (Bjerkeengen, Hagemoen, Johansson, Gangnes)
- 2013: Akershus (Sorsell, Grimsrud, Halvorsen, Hilde)
- 2014: Nord-Trøndelag (A. Stjernen, Brandt, Ingvaldsen, Bardal)
- 2015: Akershus (Hilde, Granerud, Sorsell, Velta)
- 2016–2018
- 2019: Oppland (Buskum, Myhren, Johansson, Markeng)
|
---|